بنام خالق عالم ملکوت

بیان بعضی از ارواح درباره ی چگونگی حیات خانوادگی در جهان ارواح

ارواح در جهان ارواح مانند زمین زن و شوهر نمیشوند.ولی ما میتوانیم مانند

ملائکه با هر موجودی که ارتعاش امواجشان با  ارتعاش امواج ما موافق

باشد مخلوط و متحد باشیم تا زمانی که این توافق ادامه دارد رشد و نمو این اتحاد از میزان محبت جسد 

مادی به یکدیگر در روی زمین بیشتر است. پس برای دوست داشتن در جهان

روح قید و بندهائی نیست.وقتی که هر انسانی بهجهان ارواح میرسد میفهمد

که او قادر نیست با کسی جفت شود مگر با کسی که در زمین شوهرش

بوده.لذا آنها میتوانند خود را برای دیگری حفظ کنند همانطوری که در روی

زمین میکردند.ولی ما ارواح به دو شخصیت بودن مانند شما نگاه نمی

کنیم.بله جنسیت زن و مرد در جهان ارواح ادامه دارد لکن معنای جنسیت در

اینجا خیلی عمیق تر از آن است که بوسیله ی اعضای

مخصوص که در زمین موجب تشخیص آنها بودند از هم متمایز شوند.در

مورد همین موضوع روح نعومی که بوسیله ی مدیومی راتیحان با او تماس

گرفته شد چنین میگوید: ازدواح یک اتحاد مبتنی

بر حب می باشد. در جهان ارواح یک نیروی علوی است که اتحاد از روی

محبت را مبارک می سازد. امکان ندارد کسی که لذت 

این نوع(اتحاد مبارک) را چشیده باشد منکر آن باشد. زن و مرد هر دو از

آفریدگان خداوند متعال هستند. که نخست به روی زمین آمدند و بعد هم به

جهان ارواح در این جا هیئت یگانه با هم متحد می شوند. این اتحاد در

آفرینش یک حالت جدید می باشد. هنگامی که به این جهان

ارواح آمدید برای شما کیفیت این اتحاد روشن می گردد. مردم گمان می کنند

که ما انسانهای گذشته زمین را فراموش کرده ایم(گویا این روح در سال

1009 قبل از میلاد زندگی میکرده است)در صورتی که زمین گهواره ما

بود.و ما هرگز از زندگی زمینی خود آن حوادثی را که در حقیقت علامات

درخشنده در راه تعبین کردن سرنوشت حیات ما بودندفراموش نمیکنیم. و دوست دارم مطالب زیرا را برای شما زمینی ها بگویم:

 1-باید شما زن و مردها یکدیگر را دوست بدارید.چون خداوند میگوید: در

دنیای شما خداوند مردی را رستگار می دهد که محبتزنی را که شریک یک

زندگی او بوده و در روح و نفس با هم یکی باشند در قلبش جای می دهد.

2-برای زن خطاکار امکان ندارد ندای آهسته وجدان خود را بشوند. باز هم

این روح میگوید: دوست داشتن برکت خداوندیاست. زنانی که در روی زمین

پاک و با عصمت زندگی کرده اند بزودی آنها در مکان بالاتر از مملکت

خداوند زندگی ابدی راشروع خواهند نمود.پس بر شما زنها لازم است که

قوانین خداوند و انسانیت را بشناسید. زیرا زمین نخستین مرحله مسافرت

انسان به ابدیت برای یافتن خداوند می باشد.

دوستان لازم است یکی از بیانات مارگری لورنس را هم برایتان بگویم:آنانکه

در روی زمین عاشق بوده اند در آنجا هم بعضی به همان حال عاشق باقی

می مانند. و عشاق واقعی وقتی به آن جهانمنتقل شدند در جهان سوم با هم

ارتباط می گیرند. و به طریق امواج متبادل میان یکدیگر بطور غریزی لذت می برند.

از عزیزانی که نظر میدهند بسیار متشکرم

قصه ی عجیبی از تخلیه روح

یکی از مدرسین حوزه ی علمیه ی قم که بسیار با تقوی و با ورع

است و گویا تخلیه روح دارد نقل میکرد که من روزی در اطاق

منزل خودمان نشسته بودم که ناگاه دیدم روحم از بدنم بیرون می

آید و بلاخره به بالا رفتم و از سقف اطاق بدون هیچ مزاحمتی

در فضای بازی قرار گرفتم.ضمنا" باغی در قریه ی محل تولدم

داشتم که فوق العاده به آبیاری آن بخصوص در فصل تابستان

علاقه مند بودم زیرا گلها ودرختهای خوبی داشت و ممکن بود با

کوچکترین بی توجهی آنها خشک شوند و از بین بروند لذا روی

همین علاقه تصمیم گرفتمکه سری به آن باغ بزنم و از وضع آنجا مطلع شوم لذا در فاصله ی یک لحظه خود را به باغ

رساندم.بعدازظهری بود.باغبان درگوشه ی باغ استراحت کرده بود

ولی هنوز بخواب نرفته بود.من چند لحظه کنار باغ به تماشای باغ

ایستادم که ناگاه دیدم باغباناز پشت سرم بمن میگوید حاج آقا خوش

آمدید. خوب معلوم بود که باغبان بخواب رفته و این روح او بود که مرا می دید و بمن

خوش آمد میگفت.

من از او پرسیدم باغ را آب داده ای؟گفت نه.امروز نوبت آب مال

ما بوده و من منتظرم که آب بیاید تا باغ را آب بدهم.گفتم: پس چرا

تحقیق نمی کنی که آب برای چه نیامده است.بیا با هم برویم و از

این موضوع تحقیق کنیم.روح او با من حرکت کرد ولی هنوز به

رودخانه (یعنی محلی که از آنجا آب بطرف باغ ما منشعب میشود)

نرسیده بودیم که اوبرگشت و وارد بدنش شد.یعنی از خواب بیدار

شد که ظاهرا" همسرش او را صدا زده بود و او را بیدار نموده

بود و من میشنیدم که به همسرش می گفت: الان حاج آقا را در

خواب می دیدم ایشان از آنکه باغ را آب نداده این ناراحت بودند

پس من به رودخانه می روم تا ببینم چرا برای باغ آب نمیفرستند.و

چون تا محلی که آب از رودخانه بطرف باغ ما منشعب می شد

حدود دوکیلومتر فاصله داشت و من چون سبک بودم خودم را به

یک لحظه به آن محل رساندم ولی باغبان پس از نیم ساعت به آنجا

رسید.در این مدت دیدم دو نفر بر سر آب دعوا میکنند ولی آنها مرا

نمی بینند.یکی از دو نفذ با بیل به سر دیگری زد و او کشته شد.

در میان رودخانه کسی نبود لذا قاتل موفق به فرار شد ولی وقتی

باغبان ما به محل حادثه رسید و چند لحظه آن منظره را نگاه

کرد خیلی متاثر شد و از ترس آنکه مبادا این قتل را به او نسبت

دهند فرار کرد ولی یکی از اهالی همان ده او را موقع فرار

کردن دید و از آنچه می ترسید بسرش آمد. بلاخره او رفت به

پاسگاه خبر داد که من دیدم فلانی (یعنی باغبان ما)آن مرد را

کشته است.من در این موقع دیدم با این وضع نمی توانم برای

باغبان کاری بگنم لذا فورا به قم برگشتم و با بدنم عزم مسافرت

کردم و بهقریه مان رفتم.اتفاقا" همان روز باغبان بیچاره را گرفته

بودند و به اتهام قتل به شهر برده بودند و او را زندانی کرده

بودند. مناول کاری که کردم فرستادم پی آن قاتل اصلی.او هم

بدون آنکه احتمال بدهد که من از موضوع اطلاع دارم به منزل ما

آمد.من او را در اطاق خلوتی خواستم و به او گفتم به این نشانیها

من میدانم که تو آن مرد را کشته ای و شرعا" چون عمدا" او را

نکشت ای می توانی با دادن دیه خودت را از اعدام نجات بدهی و

من تا بتوانم کوشش خواهم کرد که تو نه به زندان بروی و نه

اعدام شوی ولی دو شرط دارد یکی آنکه هر چه زودتر خودت را

معرفی کنی تا آن بیچاره ی بیگناه زودتر آزاد شود و دیگر آنکه

دیه ی قتل را بدهی و چون او میدانست که من قدرت اینکه او را

از اعدام نجات بدهم دارم به دست و پای من افتاد و گفت من

اینکارها را خواهم کرد ولی بشرط آنکه شما هم به وعده هایتان

عمل کنید یعنی نگذارید مرا اعدام کنند من هم به او قول دادم و

بحمدالله موفق هم شدم و او هم به وعده هایش عمل کرد و ماجرا خاتمه یافت.

--------------------

دوست من که این وبلاگ رو داری میخونی بدون که کسانی که تا

حدودی روحشان را تصفیه و تزکیه کرده اند بارها توانسته اند که

روحشان را اختیاری از بدنشان بیرون در بیاورند پس شرط اصلی

اش تزکیه نفس و سیروسلوک است که میتوانید به انجمن:

http://www.tazkiye.com/

بروید و از همین الان شروع به تزکیه روح کنید.

نوشته متن: محمد

بسم الله الرحمن الرحیم

دنیای بهشت

بهشت چیست؟ اگر دوزخ بیمارستانی برای ارواح بیمار باشد.رفتن به بهشت مانند رفتن به ییلاق

است و در آنجا زیبایی و آرامش عظیمی وجود دارد.

در دنیای بهشت آرزوهای برآورده نشده معنوی برآورده میشوند.بهشت دنیای اجابت خواسته ها و

آرزوهاست.هر یک از ما آرزوهایی رفیع و معنوی داریم که به دلایلی قادر نیستیم طی اقامت در

زمین به آنها دست یابیم.این آرزوها در بهشت برآورده می شوند.

فروید در یکی از کتاب هایش در مورد پسر بچه ای بنام هرمان.صحبت میکند.گه به طرز حیرت

آوری گیلاس دوست داشت.اما مادرش به او اجازه نمی داد که بیش از اندازه ای معین گیلاس

بخورد.پسرک همچنان با چشمانی حریص به دنبال گیلاس بود.یک شب در خواب دید که به اندازه

ای که دلش میخواست گیلاس خورد.او همه گیلاس هایی را که در خانه داشتند خورد. وقتی

بیدار شد لبخند به لب داشت و با شادی فرآوان گفت: هرمان همه گیلاس ها را خورد) . او در

خواب خواسته اش را برآورده کرده بود.

ما در دنیای بهشت خواسته های ارضا نشده خود را برآورده می کنیم.از آنجایی که مردم متفاوت

دارای خواسته های متفاوت هستند. بهشت هر کس با بهشت دیگری یکی نیست.هر کس دارای

دارد که در زمین از آنها برخوردار بوده است.

گفته می شود بهشت دزدها شهری ست که در آنجا سگی نیست و خانه ها محافظی ندارد.

بهشت جای برآوردن خواسته ها است.بسیاری از مردم دوست دارند هنرمند.نقاش- و یا

موسیقیدان شوند. اما به دلیل محدودیت هایی که در طی اقامت در زمین دارند.قادر به دستیابی به

این گونه خواسته ها نیستند.

فرض کنید مرد جوانی استعداد نقاشی دارد .او آرزو دارد که نقاش بزرگی شود تا زیبایی و

عشقی را که در درون خود احساس می کند به شیوه ای خلاق بیان نماید. او می خواهد با پاریس

برود و در دانشکده هنر آنجا تحصیل کند. اما چون فقیر است باید کارهای نا مطلوب یک کارمند

را انجام دهد. چنین شخصی وقتی که کالبد فیزیکی خود را نرک می کند و به دنیای بهشت

می رود دیگر محدودیتی برای انجام خواسته های خود نمی بیند و می تواند توجه کاملش را به

هنر معطوف کند.

دنیای اختری در مقایسه با دنیای مادی مکان آگاهی و وجداست. در آنجا عواطف به مراتب

بالاتری رهنمون می شوند. در دنیای اختری استعدادهای خلاق ما آزادانه شکوفا می شوند. فرد

میتواند به طور طبیعی هر چه می خواهد از ماده اختری خلق کند.زیرا این ماده-سیال و

ارتجاعی است و بی درنگ به احساسات افکار و خواسته ها پاسخ می دهد .هر چه را که

بیندیشید خلق خواهد شد.(دوستان خوب توجه کنید)

بدین سان در دنیای بهشت هیچ بارانی نیست.اگر باران بخواهید فقط باید آن را تفکر کنید.و آنگاه

باران خواهد بارید.اما فقط برای شما فقط شما هستید که آن را احساس خواهید کرد. شخصی که

کنار شماست آن را به هیچ وجه احساس نخواهد کرد مگر آن که او هم باران بخواهد.

شما آنچه را آرزو می کنید بی درنگ در دنیای بهشت دریافت خواهید کرد. بنابراین در دنیای

بهشت حسادت-حرص- و احساس(تو بیشتری داری) وجود ندارد.زیرا لحظه ای که چیزی بخواهید آنجا پدیدار می شود.هر چه

که ذهن به آن بیندیشد بلافاصله آفریده می شود.بنابراین آنچه

که در زندگی زمینی آرزو داشتیم.اما نتوانسته این به آن برسیم در دنیای بهشت به آن دست خواهیم یافت

.

اما یک محدودیت در آنجا وجود دارد که ما بر خود تحمیل کرده ایم.الگوهای عاطفی و عادت های

ما طی عمر زمینی این محدودیت را به وجود می آورند.فردی را در نظر بگیرید که فلج است و

سال ها به کمک عصا راه می رود.این عادت عمیقا" در ذهن او حک شده است. وقتی او وارد

کالبد

اختری می شود این خاطره را از یاد نبرده است و تصور می کند که همچنان فردی فلج است.

و در نتیجه با عصایاختری وارد راه می شود.باید پیوسته به او یادآوری کرد((برادر)) دیکر به

این عصا یا چوب زیر بغل نیازی نداری.زیرا در دنیای اختری تو حتی نیازی به راه رفتن

برای رسیدن به مقصد نداری.در دنیای اختری اگر باید به جایی خاص برسید-هر اندازه هم که

از لحاظ فیزیکی دور باشد- فقط باید بخواهید و آنگاه در آنجا هستید.

----------------------------------------------------------------------------------------------

جی-پی واسوانی میگوید چندی پیش خواهری به دیدنم آمد.او جسما" ضعیف است و مدت هاست

که به یک ناراحتی فیزیکی مبتلا می باشد.او می گفت(( هر وقت که شما به سفر می روید من

خیلی غمگین می شوم.زیرا به علت ناراحتی جسمانی ام نمی توانم همراه شما بیایم.گاهی وقتی که

در سکوت فرو می روم تجسم میکنم .خانه ای دارد و دکمه ای را فشار می دهم و نام مکانی را

که شما به آنجا رفته اید به زبان می آورم و آنگاه بلافاصله به آنجا منتقل میشوم.))

جی پی واسوانی به او گفته است که: این دقیقا" چیزی است که در دنیای اختری اتفاق می افتد.

دوستان من چنانچه گفته شد. بهشت محل برآورده شدن آرزوهاست .همه آرزوهای متعالی شما در

بهشت برآورده می شوند.زیرا در بهشت محدودیتی نیست.

مگر محدودیت هایی که به لحاظ پاره ای از عقایدی که در ذهنمان ثبت نموده ایم به خود تحمیل کرده ایم.

بنابراین دوستان.پیوسته باید خود را از ارواحی رها بدانیم و خود را با جسم هایی که داریم یکی

ندانیم. شما جسم نیستید .جسم فقط مانند یک لباس است و شما کسی هستید که این لباس را پوشیده

است. مجود و هویت شما بیش از جسم است و نباید در ذهن خود جایی برای محدودیت های

جسم قایل شوید.محدودیت ها به جسم تعلق دارند.نه به شما و شما همیشه رها هستید.این جسم

است که بیمار می شود.شما بیمار نمی شوید.این جسم است که مفلوج می شود.شما هرگز دچار

مشکل فیزیکی-و فلج نمیشوید.

یکی از استادان علوم روحی میگوید. چندی پیش که از مجتمع جزامیان بازدید می کردم.به آنها

گفتم.

((حتی یک لحظه هم خیال نکنید که بیمار هستید.طی اقامت کوتاهتان در زمین-که دارای هدف

خاصی است-به شما جسمی داده شده است که به جزام مبتلاست.شما این جسم را ترک خواهید

کرد.در بهشت بیماری وجود ندارد.))

دنیای بهشت گروههای خدماتی بسیاری هستند که انسان را ابراز کند.در دنیای بهشت گروه های

خدماتی بسیاری هستند که انسان در هم نشینی با آنها می آموزد تا با خلوص هر چه تمام تر

خدمت کند.یکی از درس های مهمی که همه در بهشت می آموزند .آن است که تمامی موجود ما

وهمه داشته های ما برای خدمت و یاری به جهان اطرافمان منظور شده است.

در عالم بعشت سیاست وجود ندارد و تلاش برای دست یابی به مقام و جاه-شهرت و اقتدار یا

بزرگی در میان نیست.با مرگ جسم فیزیکی نیازهای بدن مانند غذا و سرپناه-لباس و زیور آلات

خانه های زیبا و اتومبیل های مجلل دیگر ارزشی نخواهند داشت.

منظور از اقامت در عالم بهشت بی نیاز شدن ما از تمامی سختی هاست.مسائل بیشتری را

میتوان در مورد عالم بهشت بازگو کرد.آنها درست مانند تصاویری یکی پس از دیگری در

برابرم پدیدار می شوند.اما وقت کافی برای این کار نیست.و حتی نیازی به این کار نیست.زیرا

روزی همه ما به بهشت خواهیم رفت و شگفتی های آنجا را از نزدیک مشاهده خواهیم کرد.انشاالله

در عالم بهشت روح تعالی بیشتری می یابد تا زمانی که واپسین گره های زمینی گسسته شده و

همه پیونده ها با دنیای اندوه و درد به پایان برسند.آنگاه یک باز دیگر روح به خواب می

رود.خوابی عمیق و شیرین و این مرگ کالبد اختری است .نخستین مرگ - مرگ کالبد فیزیکی

موفق باشید

نوشته: محمد